Terk Edilen Köpekbalığı Rosie: Formaldehit Tankından Ulusal Şöhrete
Yıllarca unutulmuş bir tema parkının karanlık köşesinde, cam bir tankın içinde zehirli formaldehitin üzerinde yüzen Büyük Beyaz Köpekbalığı Rosie, 2018’de viral bir keşfin ardından dünyanın dikkatini çekti. Rosie’nin terk edilişinden 2025’teki yeni sergilenişine uzanan dramatik kurtuluş hikayesi, insan ihmali, doğa sevgisi ve internet şöhretinin kesiştiği çarpıcı bir modern mit.
Rosie’nin Trajik Başlangıcı: 1997
Her şey 1997 yılında, Avustralya kıyılarında bir ton balığı ağında başladı. Okyanusun güçlü ve nadir canlılarından biri olan genç bir Büyük Beyaz Köpekbalığı, ne yazık ki ağlardan kurtulamadı. Yetkililer, hayatta kalması için güvenli bir seçenek kalmayınca, acıyı dindirmek amacıyla insancıl bir kararla yaşamına son vermek zorunda kaldı. Bu köpekbalığına, sonradan tüm dünyanın tanıyacağı “Rosie” adı verildi.
Rosie’nin bedeni, bilimsel ve eğitim amaçlı saklanması için dondurucuda tutuldu. Bir yıl sonra, 1998’de, Avustralya’daki Wildlife Wonderland adlı bir vahşi yaşam parkı, bu nadir örneği sergilemek üzere harekete geçti. Parkın, Rosie’yi satın almak için tam 500.000 Avustralya Doları (yaklaşık 250.000 Sterlin) ödediği bildirildi.
Rosie’nin korunması için devasa bir cam tank hazırlandı ve içine bedeni zehirli ve keskin formaldehit sıvısıyla dolduruldu. Eğitim amacıyla tasarlanan bu sergi, ne yazık ki bir ihmal öyküsünün başlangıcı oldu.
Hayalet Parkın Laneti: Terk Ediliş (2012)
Wildlife Wonderland parkı 2012 yılında kapılarını sonsuza dek kapattığında, parktaki canlı hayvanların hepsi yeni yuvalarına taşındı. Ancak, 20 fit uzunluğunda, tonlarca formaldehit dolu cam tankında duran Rosie, olduğu yerde bırakıldı. Yıllar süren sessizlikte, park çürüdü, duvarlar yıkıldı, ancak Rosie, karanlıkta ve zehirli denizinde yüzmeye devam etti. Adeta modern bir hayalet parkın unutulmuş ruhu haline geldi.
Bu terk edilmişlik, 2018 yılında bir YouTuber olan Luke McPherson’ın parkı keşfetmesi ve ürkütücü görüntüleri sosyal medyada yayınlamasıyla sona erdi.
Viral Ün ve Vandalizm Tehlikesi
Luke McPherson’ın videosu hızla yayılarak, Rosie’yi dünya çapında bir internet fenomeni haline getirdi. Bu ün, ne yazık ki beraberinde büyük bir tehlike getirdi.
Meraklılar, ve daha kötüsü, vandallar, Rosie’yi görmek için terk edilmiş parka izinsiz girmeye başladı. Bu ziyaretler zamanla tehlikeli bir hal aldı. Doğal tarih sevdalıları yerine, cam tankı kırmaya çalışan, hatta içine televizyon atan kişiler ortaya çıktı. Rosie’yi 2019’da kurtaracak olan Tom (Crystal World Exhibition Centre sahibi), o günleri şöyle anlatıyor:
“Çocuklar, 20 fit uzunluğundaki, nakliye konteyneri boyutundaki formaldehit dolu tankın camına taş atıyorlardı. Camı kırmış olsalardı, zehirli sıvı yüzünden ölebilirlerdi.”
Parkın sahibi, artan güvenlik riskleri ve yasal sorumluluk korkusuyla Rosie’yi imha etme planları yapmaya başladı. İşte tam bu noktada, Rosie’nin kaderi bir kez daha değişti.
Kurtarıcı Ortaya Çıkıyor: Tom ve Yeni Bir Yuva (2019 – 2025)
Doğa tarihi aşığı Tom, Rosie’nin imha edileceği haberini duyunca hemen devreye girdi. 2019 yılında köpekbalığını satın alarak onu kurtarmak için binlerce dolar harcadı. Tom, Rosie’yi kurtarma çabalarını ulusal manşetlere taşıyan 24 saat güvenlik masraflarını bile üstlendi.
Kendisini “kayaları ve ölü köpekbalıklarını seven çılgın yaşlı bir adam” olarak tanımlayan Tom, Rosie’yi kurtarmasının ardındaki felsefesini şöyle açıklıyor: “Eğer çöplüğe gömülseydi bu bir küfür olurdu. Kim kendi arka bahçesinde korunmuş bir köpekbalığı istemez ki?”
Rosie, 2025 itibarıyla Avustralya, Melbourne dışındaki Devon Meadows’ta bulunan Tom’un kristal ve kaya ticareti işyerinin otoparkında yeniden sergileniyor.
Tom, Rosie’yi sergilemek için hiçbir ücret talep etmiyor. Ona göre bu, para kazanmakla ilgili bir durum değil, aksine bir koruma meselesi. Amacı, insanların bu “güzel yaratıkları” görmesi ve okyanus ekosistemine karşı duyarlılığın artması.
Rosie, formaldehit dolu tankında yalnız ve unutulmuş geçirdiği yıllardan sonra, sonunda bir sevgi ve takdir simgesi olarak yeni ve güvenli bir hayata kavuştu. Onun hikayesi, doğa harikalarının korunmasının ve onları terk etmenin sonuçlarının güçlü bir hatırlatıcısı olmaya devam ediyor.
